เมื่อถึงเวลาต้องจากกัน (ตอนที่ 1)

เมื่อถึงเวลาต้องจากกัน (ตอนที่ 1)

By… ศรศักดิ สร้อยแสงจันทร์

BF Knowledge Center

“เมื่อเริ่มมีอายุมากขึ้น เรามักจะพบเจอกับอุปสรรคของชีวิตอยู่เสมอๆ  บางครั้งก็จัดการได้ง่าย บางครั้งก็ยากลำบาก แต่อุปสรรคเหล่านั้นก็สร้างความเปลี่ยนแปลงในตัวเราทุกครั้งที่ได้ผ่านพ้นมันมาได้”

สังขารที่เสื่อมไปตามวัย

คนอายุ 50 ปี ขึ้นไป ก็ถือเป็นจุดสิ้นสุดของวัยหนุ่มสาวแล้ว ร่างกายก็จะเริ่มเปลี่ยนแปลงไปตามธรรมชาติ หญิงและชายต่างก็พบกับความเปลี่ยนแปลงที่แตกต่างกันไป เราจะรู้สึกห่อเหี่ยวใจเมื่อพบว่าร่างกายของเราเริ่มทำงานได้ไม่เหมือนเดิม หรือดูไม่สดใสเยาว์วัยเหมือนแต่ก่อน แต่ในสังคมที่คลั่งไคล้ความเป็นหนุ่มสาวอย่างทุกวันนี้ มีธุรกิจมากมายที่ช่วยให้เราชลอความแก่หรือยืดอายุความหนุ่มสาว ไม่ว่าจะเป็น อาหารเสริม เครื่องสำอาง ฟิตเนสคอร์ส สูตรโบท็อก ฯลฯ

การออกกำลังกายที่เหมาะสมสำหรับคนวัยนี้น่าจะเป็นการออกกำลังเพื่อรักษาสุขภาพให้แข็งแรงตามวัย มากกว่าการออกกำลังเพื่อสร้างซิกแพค

การเสริมความงามสมัยใหม่ช่วยให้เราฟื้นฟูความหนุ่มสาวหรือชะลอริ้วรอยของความชราได้ดี สิ่งที่คนวัยนี้ทำอยู่เสมอไม่ว่าชายหรือหญิงคือการย้อมสีผมเพื่อปกปิดเส้นผมที่เริ่มหงอกขาว ยังไม่นับการนวดหน้า สปาผิว สปาเล็บ สปาเท้าจรดหัว

ในอดีตคนที่อยู่ในวัยเกษียณควรต้องทำตัวให้ดูสมวัย แต่สมัยนี้มันต่างไปมาก เพราะคนวัยนี้ถูกกระแสความเชื่อครอบงำให้ต้องทำตัวให้ดูอ่อนวัยซึ่งต่างจากคนรุ่นก่อน

ภาพลักษณ์ที่ร่วงโรย

เรารู้สึกสะท้อนใจและห่อเหี่ยวทุกครั้งที่ส่องกระจกแล้วพบคนที่ดูโรยรา หุ่นไม่ฟิตแอนเฟิร์มเหมือนนายแบบนางแบบบนหน้าปกนิตยสาร แล้วเราก็จะลดละอาหารพวกแป้งและน้ำตาล ด้วยความหวังว่าจะกลับไปมีหุ่นดีเหมือนเดิมในเวลาไม่นาน แต่ลึกๆ แล้วเราก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้

ถึงความจริงจะเป็นเช่นนั้น เราก็ต้องอยู่กับความเป็นจริง

เมื่อเข้าใกล้วัยเกษียณ เราจะรู้สึกกังวลใจเมื่อร่างกายที่อยู่กับเรามานานปีเริ่มทำงานไม่ได้อย่างที่เราต้องการ อาการปวดเมื่อย แขนขา หลังไหล่ เจ็บข้อ เป็นสัญญาณเตือนให้เราสงสัยว่าเราเริ่มแก่แล้วหรือ เราจะดูหมดเสน่ห์แล้วใช่ไหม

ใช่ เราเริ่มแก่แล้ว แต่ไม่ได้หมายความว่าจะหมดเสน่ห์  ต้องให้นิยามความงามหรือเสน่ห์ในความหมายใหม่ที่เราเป็นใครและอยู่ในจุดไหนของชีวิต

ความร่วงโรยของร่างกายอาจทำให้รู้สึกสูญเสียและเศร้าใจ ถึงแม้จะดูเป็นเรื่องเศร้าที่โง่เง่ามากถ้าเปรียบ เทียบกับความเศร้าจากการสูญเสียคนที่รักหรือตกงาน แต่ถ้าเราสามารถพาตัวให้ผ่านช่วงรอยต่อของชีวิตจากวัยหนุ่มสาวสู่วัยกลางคนได้ เราจะตระหนักรู้ตัวตนและมีวุฒิภาวะที่เติบโต

การพยายามรักษาภาพลักษณ์ให้ดูดีไม่ใช่เรื่องเลวร้าย แต่การพยายามผลักดันตัวเองให้ทำทุกอย่างเพื่อดูสวย หล่อ เท่ห์ ตามกระแสสังคม อาจทำร้ายตัวเองก็ได้ และมันก็เป็นเรื่องยากที่จะทำให้ตัวเองดูดีเหมือนคนสวย คนหล่อ แบบปลอมๆ ตามสื่อโฆษณา

เป็นธรรมดาครับ ที่เราจะรู้สึกเศร้าเมื่อสังเกตุเห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นตามวัย เช่น แขนขา กล้ามเนื้อ อ่อนแอลง  ระบบย่อยและดูดอาหารที่ช้าลง  ริ้วรอยตีนกาบนใบหน้า  สายตาที่แย่ลง  ความทรงจำที่เสื่อมลง ฯลฯ