สำนักข่าวรอยเตอร์ รายงานเมื่อวันที่ 2 ธันวาคม 2565 ว่า เดวิด มัลพาส ประธานธนาคารโลก (เวิลด์แบงก์) กล่าวในการประชุม Reuters NEXT ในนิวยอร์ก เมื่อวันที่ 1 ธ.ค.ว่า ขณะนี้ประเทศที่ยากจนที่สุดในโลกเป็นหนี้เจ้าหนี้ทวิภาคีอย่างเป็นทางการจำนวน 6.2 หมื่นล้านดอลลาร์ต่อปี ซึ่งเพิ่มขึ้น 35% จากปีที่ผ่านมา พร้อมเตือนว่าภาระที่เพิ่มขึ้นคือ ความเสี่ยงของการผิดนัดชำระที่เพิ่มขึ้น
ขณะที่ 2 ใน 3 ของภาระหนี้นี้เป็นของจีน โดยให้รายละเอียดบางส่วนของรายงานสถิติหนี้ประจำปีของผู้ให้กู้เพื่อการพัฒนาที่จะครบกำหนดในสัปดาห์หน้า พร้อมระบุว่า “กังวลเกี่ยวกับกระบวนการผิดนัดชำระหนี้ที่ไม่เป็นระบบ ซึ่งไม่มีระบบที่จะจัดการกับหนี้ของประเทศยากจน”
มัลพาส ยังกล่าวอีกว่า เขากังวลเกี่ยวกับการสะสมหนี้ในประเทศเศรษฐกิจที่พัฒนาแล้ว เช่น สหรัฐอเมริกา เพราะสิ่งนี้กำลังดึงเงินทุนออกจากประเทศกำลังพัฒนามากขึ้น และเมื่ออัตราดอกเบี้ยสูงขึ้น การชำระหนี้ก็จะสูงขึ้นสำหรับประเทศที่พัฒนาแล้ว และนั่นต้องใช้เงินทุนจำนวนมากจากทั่วโลก
มัลพาส กล่าวว่า เขาจะเข้าร่วมการประชุมในประเทศจีนในสัปดาห์หน้ากับหัวหน้าสถาบันระหว่างประเทศอื่นๆ และทางการจีน เพื่อหารือเกี่ยวกับแนวทางของประเทศในการบรรเทาหนี้สำหรับประเทศยากจน รวมถึงนโยบายในการควบคุมโควิด-19 ความวุ่นวายในภาคอสังหาริมทรัพย์ และประเด็นทางเศรษฐกิจอื่นๆ
“จีนเป็นหนึ่งในเจ้าหนี้รายใหญ่ ดังนั้น จึงเป็นเรื่องสำคัญมากที่จีนจะมีส่วนร่วมกับประเด็นนี้ และจีนจะมองโลกไปในทิศทางไหน และตอบสนองต่อการทำงานร่วมกับสิ่งที่ต้องทำเพื่อให้เกิดความยั่งยืนสำหรับประเทศต่างๆ”
ทั้งนี้ คริสตาลินา กอร์เกียวา กรรมการจัดการ กองทุนการเงินระหว่างประเทศ จะเข้าร่วมในการประชุมด้วย ซึ่งจะมุ่งเน้นไปที่การรักษาหนี้ในบรรดาผู้เข้าร่วมจะเป็นเจ้าหน้าที่จาก China Development Bank และ Export-Import Bank of China ซึ่งเป็นผู้ให้กู้ทวิภาคีรายใหญ่ 2 รายของประเทศ
คริสตาลินา กอร์เกียวา กล่าวกับ Reuters Next ว่า การเปลี่ยนแปลงกรอบความร่วมมือ G20 ในการปรับโครงสร้างหนี้มีความจำเป็นเพื่อเร่งการรักษาหนี้ ระงับการชำระหนี้เมื่อประเทศหนึ่งร้องขอความช่วยเหลือ และเปิดกระบวนการสำหรับประเทศที่มีรายได้ปานกลาง เช่น ศรีลังกา
“กังวลว่า มีความเสี่ยงที่ความเชื่อมั่นในการแก้ปัญหาหนี้จะถูกกัดเซาะในเวลาที่ระดับหนี้สูงมาก เราไม่เห็นในจุดนี้ ความเสี่ยงของวิกฤตหนี้ในระบบ” พร้อมเสริมว่าประเทศที่มีหนี้สินล้นพ้นตัวนั้นยังไม่มากพอที่จะก่อให้เกิดวิกฤติที่จะคุกคามเสถียรภาพทางการเงิน
ที่มา: รอยเตอร์