เมื่อวันที่ 19 กันยายน 2566 สำนักข่าวรอยเตอร์ รายงานว่า สถาบันการเงินระหว่างประเทศ (IIF) กล่าวว่า หนี้ทั่วโลก ในรูปดอลลาร์สหรัฐเพิ่มขึ้น 10 ล้านล้านดอลลาร์ในช่วงครึ่งแรกของปี 2566 และเพิ่มขึ้น 100 ล้านล้านดอลลาร์ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา
โดยหนี้ทั่วโลกแตะระดับ 307 ล้านล้านดอลลาร์ในไตรมาสที่ 2 ของปี 2566 แม้ว่าอัตราดอกเบี้ยที่สูงขึ้นจะควบคุมสินเชื่อของธนาคาร โดยตลาดต่างๆ เช่น สหรัฐอเมริกา และญี่ปุ่น ต่างก็เพิ่มขึ้น
โดย IIF ระบุว่า การเพิ่มขึ้นครั้งล่าสุดทำให้อัตราส่วนหนี้สินต่อ GDP ทั่วโลกเพิ่มขึ้นเป็น 336% ในไตรมาสที่ 2 ติดต่อกัน ก่อนปี 2566 อัตราส่วนหนี้สินลดลงมา 7 ไตรมาสแล้ว
ทั้งนี้ การเติบโตที่ช้าลงควบคู่ไปกับการชะลอตัวของอัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้น อยู่เบื้องหลังการเพิ่มขึ้นของอัตราส่วนหนี้สิน
“อัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันเป็นปัจจัยหลักที่อยู่เบื้องหลังอัตราส่วนหนี้สินที่ลดลงอย่างรวดเร็วในช่วงสองปีที่ผ่านมา” IIF กล่าว พร้อมเสริมว่าด้วยความกดดันด้านค่าจ้างและราคาที่ผ่อนคลายลง แม้ว่าจะไม่ได้เป็นไปตามเป้าหมายก็ตาม คาดหวังว่าหนี้จะเพิ่มขึ้น อัตราส่วนจะเกิน 337% ภายในสิ้นปี 2566
หนี้สะสมล่าสุดมากกว่า 80% มาจากประเทศที่พัฒนาแล้ว โดยมีสหรัฐฯ ญี่ปุ่น อังกฤษ และฝรั่งเศสเพิ่มขึ้นมากที่สุด ในบรรดาตลาดเกิดใหม่ การเพิ่มขึ้นที่ใหญ่ที่สุดมาจากประเทศเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุด ได้แก่ จีน อินเดีย และบราซิล
IIF กล่าวว่า “เนื่องจากอัตราที่สูงขึ้นและระดับหนี้ที่สูงขึ้นส่งผลให้ดอกเบี้ยจ่ายของรัฐบาลสูงขึ้น ภาระหนี้สินในประเทศจึงมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น”
นอกจากนี้ รายงานยังพบว่า หนี้ครัวเรือนต่อ GDP ในตลาดเกิดใหม่ยังคงสูงกว่าระดับก่อนเกิดโควิด-19 โดยมีสาเหตุหลักมาจากจีน เกาหลี และไทย อย่างไรก็ตาม อัตราส่วนเดียวกันในตลาดอิ่มตัวได้ลดลงสู่ระดับต่ำสุดในรอบสองทศวรรษในช่วง 6 เดือนแรกของปี
“หากแรงกดดันด้านเงินเฟ้อยังคงมีอยู่ในตลาดอิ่มตัว สถานะของงบดุลภาคครัวเรือน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสหรัฐฯ จะช่วยผ่อนปรนจากการขึ้นอัตราดอกเบี้ยต่อไป”
ทั้งนี้ ตลาดไม่ได้คาดการณ์ในการขึ้นอัตราดอกเบี้ยของธนาคารกลางสหรัฐฯ ในอนาคตอันใกล้นี้ แต่ขณะนี้ อัตราเป้าหมายระหว่าง 5.25% ถึง 5.5% คาดว่าจะยังคงอยู่จนถึงอย่างน้อยในเดือนพฤษภาคมของปี 2567 ตามเครื่องมือ CME FedWatch โดยคาดว่าอัตราจะยังคงสูงเป็นเวลานานในสหรัฐอเมริกา ซึ่งอาจกดดันตลาดเกิดใหม่ได้ เนื่องจากการลงทุนที่จำเป็นจะถูกส่งต่อไปยังประเทศพัฒนาแล้วที่มีความเสี่ยงน้อยกว่า
ที่มา: รอยเตอร์